PRZEżycie i inne przypadłości

Księżyc przybywający, zbliżający się do pełni, to najlepszy okres do robienia przetworów na zimę, pieczenia placków, chleba, obcięte w tym czasie włosy będą się dobrze układały, a ufarbowane dłużej trzymają kolor, posadzone kwiaty dobrze się ukorzenią i będą ładnie rosły. Natomiast po pełni, kiedy księżyca ubywa  to najlepszy czas do niszczenia szkodników roślin, mszyc, rolnic, stonki. a także wyrywania chwastów, zbierania ziół i kwiatów do suszenia, a dla nas najlepszy czas na  robienie  peelingu skóry,  pedicure , formowanie brwi. Wiele osób w czasie pełni ma problem z zaśnięciem. cz Pełnię i częściowe zaćmienie księżyca córka sfotografowała przez teleskop. W najważniejszym momencie księżyc przykryła chmura i cale przygotowania, ustawienia  sprzętu na nic się zdało.

                                                                              W niedzielę, w Wygiełzowie na terenie skansenu odbył się coroczny festiwal folkloru Etnomania, największy taki festiwal w Polsce południowej. Na ten festiwal przyjeżdża około stu wystawców, można oglądać ,podziwiać i kupować piękne wyroby  rękodzieła i rzemiosła . Można wziąć udział w warsztatach i nauczyć się robić różne rzeczy np. lepić gliniane garnki, robić bransoletki z koralików, kwiaty z bibuły, wić wianki .Można także skosztować regionalnych potraw przygotowanych przez miejscowe gospodynie. Wszystko pięknie tylko pogody nie zamówili i lało.

Przez otwarte okno przyfrunął znacznych rozmiarów pasikonik. Wylądował na kwiatku, córka wzięła gościa na rękę, a że nie protestował zrobiła mu sesję zdjęciową. Trzeba przyznać że urodny, ma długie czułki, duże oczy i jak się doczytałam, posiada silnie rozwinięty aparat gębowy. Potrafi wygryźć człowiekowi kawał skóry, pewnie dlatego kiedyś ludowe znachorki używały pasikonika do likwidacji kurzajek. Pasikoniki to kanibale, potrafią się zagryzać nawzajem i trzymanie na ręce takiego osobnika bezpieczne nie jest. Na wsi śpiew, czy granie pasikoników zwiastuje żniwa. Jeszcze trochę widoków mojej okolicy, ze spaceru ćwiczebnego Wieczorem pięknie popadał deszcz, pierwszy od miesiąca, mogło by tak choćby do rana, ale przestało.

Dolina Kobylańska to jedna z siedmiu dolinek wchodzących w skład Parku Krajobrazowego ,,Dolinki Krakowskie,, Położona jak wszystkie inne na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, w granicach miejscowości Kobylany i Karniowice, długość pieszej trasy, to ponad cztery kilometry.Dolina piękna krajobrazowo, posiada również bogatą przyrodę. Idąc dolinką, pośród takich ogromnych skał, czułam się malutka jak mrówka. Miejsce piękne, ale mało zadbane, tablice informacyjne za wysoko i za daleko od ścieżek, przysłonięte gałęziami drzew absolutnie nie spełniają swojej funkcji. Przy wejściu do dolinki stoją tablice edukacyjne,  kolorowe obrazki, ale poczytać nie można,  też niedostępne z powodu pokrzyw i innych dorodnych chwastów. Przy parkingu placyk zabaw dla dzieci, huśtawki, małe tory przeszkód - zarośnięte chwastami, nie do zdobycia. Szkoda, bo miejsce niezwykłe.